MIndfulness in de klas

Mindfulness in de klas

In Rotterdam-Zuid zijn we een reeks mindfulness lessen gestart. Het zijn 4 groepen 7 op 2 verschillende scholen. We hanteren hiervoor het programma zoals de MBCT dat omschrijft en bestaat uit 8 lessen van een half uur. We passen het uiteraard aan de leeftijd van groep7 aan. Op dit moment hebben we 5 lessen gehad en de structuur zit er al meer in. Als de kinderen de gong horen weten ze dat we een oefening gaan doen die een bepaalde aandacht nodig heeft. In 1 klas leek de aandacht en de structuur voor ons moeilijker te pakken, waarop we het programma hebben aangepast en hebben we besloten minder cognitief te werken en meer op de creativiteit door de kinderen hun ervaring te laten tekenen. Dit leek een goede weg om in te slaan. Met verbazing zagen wij het enthousiasme hoe de kinderen hier mee omgingen. Een mooi proces om ook even te laten gaan voor wat het is. Soms kan de neiging om weer iets te gaan “doen” de overhand krijgen, terwijl het gewoon goed is zoals het is op dat moment.

Aandachtig en gevoelig

Wat ons het meeste opvalt is dat de kinderen eigenlijk makkelijk meedoen. Voor sommigen lijkt het ook wel vreemd over te komen, maar als je de reacties uit de klas hoort dan is het overduidelijk dat de kinderen van deze groepen erg gevoelig zijn en heel spontaan kunnen reageren in wat ze ervaren. Ook is er weerstand en doen kinderen niet mee. We geven ze ook deze ruimte, zolang zij zelf ook rekening houden met kinderen die wel mee willen doen. Dit wordt veelal gerespecteerd. En al doe je niet mee dan krijg je er toch iets van mee.

Laagdrempelig 

Wij vinden het belangrijk dat de boodschap overkomt en proberen hierdoor op een dergelijk niveau in te steken dat het toegankelijk is voor de leerlingen. De dialoog aangaan met de kinderen werkt ook goed. Hoewel de ervaring door te oefenen vanuit ons oogpunt altijd het sterkste werkt. Sommigen willen graag weten waarom we dit eigenlijk doen en kunnen hierin best confronterend zijn. Dit is alleen maar mooi en is in een pure onbedekte vorm.

Nieuwsgierigheid

Ik kan wel stellen dat het bijna een doel van mij is om de nieuwsgierigheid bij de leerlingen te prikkelen, zonder dat het een streven is natuurlijk. Als er nieuwsgierigheid is, ontstaat er veelal ook de motivatie om meer van iets te willen weten of leren. Dit kan volgens mij alleen maar als je jezelf gelijkwaardig en in zekere zin ook kwetsbaar durft op te stellen. Met name kinderen prikken hier snel door heen en dan zal de boodschap altijd achterwege blijven. Deze nieuwsgierigheid geldt net zo goed voor de juffen en meesters die voor de klas staan en waarvan wij verwachten dat ze de boodschap verder uitdragen en de oefeningen doen zoals we ze voorstellen. We weten allemaal dat als we niet oefenen het half uurtje per week wel heel erg summier is.

Openheid

Het is in ieder geval mooi om te zien hoe een aantal kinderen zich open kunnen stellen voor de oefeningen en uitspraken doen zoals ”ik word er rustig van”,  “ ik voel vrede”,  of een proces kunnen beschrijven waarin de emotie boosheid benoemd wordt en hoe dat werkt voor hem. Dit laat mij in ieder geval zien dat er op een bepaalde manier een behoefte is om oefeningen te doen en hierin het gevoel een grote rol te laten spelen. Hierdoor ontstaat er bij mij in ieder geval weer nieuwe inspiratie en motivatie om het verder te ontwikkelen en uit te dragen.

Tot een andere keer!

Erik van den Bos