‘I have lived with several Zen masters, all of them cats.’
Een quote van Eckhart Tolle.
Zelf heb ik ook drie Zen masters rondlopen, dus ik begrijp Eckhart. Een van de dingen die zij mij leren, is volledig authentiek zijn.
Het maakt mijn kater Lou niet uit of ik wil kroelen of niet. Nee is nee. Hij trekt zich er niets van aan dat hij misschien mijn gevoelens kwetst. Eventuele consequenties voor toekomstige aandacht laten hem ook koud.
Als Lou wel zin heeft in contact, maakt hij dat onmiskenbaar duidelijk. Het bijzondere is, dat hij dit meestal besluit als ik op mijn iPad aan het lezen ben, terwijl ik mijn koffie drink. Zonder enige aankondiging gaat hij pontificaal tussen mij, mijn iPad en mijn koffie zitten. Hij kijkt me doordringend aan en zegt ‘miauw!’. Het antwoord: ‘nee Lou nu niet, ik ben even mijn koffie aan het drinken,’ maakt geen enkele indruk op hem. Hij spint en blijft stoïcijns zitten.
Als ik hem een duwtje geef, geeft hij tegendruk. Lou heeft een geweldige overredingskracht, dus meestal ga ik overstag. En laten we wel wezen, kroelen met Lou is eigenlijk leuker dan mijn koffie en mijn iPad.
Maar soms, als ik me net verheugd had op mijn warme kopje koffie met een lekker chocolaatje en middenin het verhaal van mijn favoriete blogger zit, geef ik hem een extra stevig duwtje. Hij heeft dan door dat hij het beter op kan geven. Met een ontevreden geluidje springt hij van de tafel, en gaat naar zijn favoriete plekje op de bank. Bij het volgende kopje koffie probeert hij het gewoon opnieuw.
De toekomst heeft geen enkel effect op mijn Zenmeesters. Denk maar niet dat zij zich zorgen maken over dat ze misschien niet meer zo lang te leven hebben. Of dat ze zich afvragen of zij morgen wel te eten zullen hebben.
Uiterlijk speelt ook geen rol. Toen Sophie net gesteriliseerd was, ging ze de volgende dag uitgebreid op haar rugje liggen snoezen. Het deed haar niets dat de 2 katers haar blote, geschoren buikje met litteken zagen.
Zelfmedelijden is hen vreemd. Hoe suf Sophie ook was van de narcose na een operatie, als ze moest plassen, liep zij zonder morren wankelend naar de kattenbak.
Het mooie is, dat ik alles van mijn katten kan hebben. Op de een of andere manier denk ik nooit ‘straks komt Lou weer,’ als ik koffie aan het zetten ben. Of ‘vorige keer wilde je niet met mij kroelen dus nu wil ik het ook niet met jou’. Of ‘ik voel me schuldig dat ik Lou heb weggestuurd.’ Integendeel, elk moment met hen is fris en nieuw.
Ik ben vertederd als Lou opgerold op zijn witte dekentje ligt te slapen met zijn pluimstaart om zich heen gewikkeld. De diverse geluiden die Koekie maakt om duidelijk te maken dat hij nu aandacht of eten wil, verwonderen me en de vriendelijkheid waarmee Sophie Lou en Koekie s’ochtends een kopje geeft is hartverwarmend.
Laatst werd ik wakker en dacht ik: Hoe zou het zijn als ik met alle mensen om kon gaan zoals met mijn katten? Ik zou geen enkele verwachting van ze hebben, ze met vriendelijke nieuwsgierigheid tegemoet treden en me niet schuldig voelen als ik even geen zin in ze had. Alleen het huidige moment zou van belang zijn en het verleden en de toekomst zouden geen effect hebben. Zou dat niet fijn zijn?
Wil je ook geïnspireerd worden om meer in het nu te leven? Kom naar een van de evenementen.
Ben je benieuwd of mindfulness ook iets voor jou is? Kijk bij de mindfulness activiteiten en trainingen.