Op de dag van de herdenking van de holocaust (28 januari) besef ik eens te meer het belang van bewustzijn van mensen. Bewustzijn van zijn, van verbondenheid. Bewustzijn als inzicht in jezelf, hoe je gedachten functioneren, hoe je met angst omgaat. Om maar een paar voorbeelden te noemen.
Bij de herdenking liepen de tranen over mijn wangen, ik huilde voor 6 miljoen mensen (nee dat kan niet, dat is teveel), voor allen die het slachtoffer zijn van oorlog, voor mijn vader, voor mijn vriendin, voor mezelf.
Mijn vader zat tijdens de oorlog in het verzet. Ook hij was overlevende, zoals ook de sprekers bij de herdenking. Jessica Durlacher was één van de sprekers “Stilstaan bij de Holocaust moet”, zo zei ze. “Bij alles wat te verschrikkelijk voor woorden is. Ik wil het niet, maar het moet.” Haar vader Gerard overleefde Auschwitz, de rest van zijn familie niet.
Ook mijn vader Gerard werd afgevoerd in een goederentrein en bijna vermoord. Zeven van zijn kameraden zijn wél geëxecuteerd. Het heeft zijn leven en het leven van zijn kinderen mede bepaald.
Mijn vader zei tegen mij, niet ver voor zijn dood: “Je moet léven hoor Charlotte”! Met de nadruk op leven. Ik begreep dat toen niet, ik was nog jong. Ik dacht, ik leef toch. Later ben ik gaan beseffen dat hij bedoelde: laat je niet door angst leiden.
Doe wat goed voelt, wat nodig is, wat je graag wilt.
En dát …
Is vrijheid.
En daarvoor is vrede nodig! Vrede is er nu voor altijd … daar ben ik mee opgegroeid. Maar vrede is er niet vanzelf, daar moeten wij mensen moeite voor doen.
Ik hoop dat iedereen die dit stukje leest het boekje ‘Vrede kun je leren’ van David van Reybroek en Thomas d’Ansembourg wil gaan lezen. Vrede kunnen wij namelijk leren, heel praktisch, down to earth, door mindfulness te leren.
Bewustzijn is nodig om nooit meer holocaust mogelijk te maken. Bewustzijn van jezelf als mens, van onze verbondenheid met alles wat leeft, medemensen, natuur, dieren, het heelal.
Bewustzijn verkrijg je door mindfulness. Door te leren aandacht te hebben.
Met aandacht te leven.
Aandacht.
tekst: Charlotte Maas
Ben je benieuwd of mindfulness ook iets voor jou is? Kijk bij de mindfulness activiteiten en trainingen.
Prachtig geschreven Charlotte,recht uit je hart!
Het ontroert mij diep, Charlotte.
Helemaal uit mijn hart en tot mijn hart. Dank je wel Charlotte, je bent een mooi mens en ik voel me rijk jou een pietsje te kennen. Graag ga ik met jou mee op weg om aan vrede te werken, want ja, vrede kun je leren en dus ook leven.
Wat heb je dat mooi geschreven Charlotte! Ik voel me vaak dankbaar voor alles wat goed gaat, het zijn de dichtbije dingen. Wetend dat het leven voor zoveel mensen op deze wereld niet te bevatten moeilijk is, vergelijkbaar met hoe onze ouders het hadden, soms erger. Ken jij ook het boekje: Een jihad van liefde, het verhaal van Mohamed El Bachiri, opgetekend door David van Reybrouck? Ik vond het zo’n goed, inspirerend verhaal.
Mooi Charlotte.. Vrede van binnen is de grootste opgave. Al die dwarrelende gedachten en meningen gewoon te hebben en te laten gaan, steeds weer daarin de innerlijke rust bewaren, aandacht te hebben voor wat is, elk moment weer, hoe kan er dan oorlog zijn..want de oorlog buiten is die binnen.. Ja dát is werken, aan vrede, aan je Zelf…
Met aandacht leven, en besffen dat je verbonden met alles… mooi verwoord Charlotte. Ik ga mee..
Dank je wel, Charolotte. Zo herkenbaar en zo rakend. En het boekje van ‘Vrede kun je leren’, ja, dat vind ik ook fantastisch. Ik deel het daarom geregeld uit, aan mensen en organisaties die hiervoor open staan.