Gans of paraplu?

Stiltewandeling is niet stil

Zonder paraplu regen ik nat.
Lopen tijdens een stiltewandeling in het prachtige Zuid-Limburgse landschap mét paraplu vind ik ook niet fijn.
Er speelt namelijk iets anders wat erger lijkt te zijn: de paraplu maakt geluid…

Bij elke stap die ik zet, veert de  plu iets op, om vervolgens een paar millimeter in te zakken.
Elke stap wordt begeleid door een geluid dat het midden houdt tussen een schreeuw, een vreselijke piep en een aanwezig krassen. Weg stilte-beleving.

Gedachtes volgen elkaar snel op: ‘Zal ik hem dicht doen?’, ‘Tja dan regen ik nat’, ‘Zouden de anderen dit ook horen?’, ‘Hè, wat jammer nou’, ‘Ik had deze nieuwe plu ook even moeten checken’.
Ik probeer mijn pas te veranderen. Minder verend, eerder schrijdend over het hobbelige, modderige pad. Dat lukt niet.

HET GELUID

Mijn voornemen om al mijn zintuigen te gebruiken op deze sprookjesachtig mooie wandeling, laat me niet in de steek hoor. Ik zie wel degelijk de kleurschakeringen tegen de hellingen, de druppels die als kegeltjes opveren uit de plassen. Ik ruik de regen en de mest.
De warmte van de lunch is nog voelbaar in mijn lichaam.
Dan toch weer HET GELUID.
Oké, de voeten. Ene voet, andere voet. Het lijkt vanzelf te gaan. Regen op de paraplu.
HET GELUID
De adembeweging. Ik volg enkele adembewegingen.
HET GELUID

De wandeling vordert en nog altijd is er een onderhuidse irritatie ter hoogte van de borst en ik herhaal de pogingen het geluid in te perken.

HET GELUID zwelt aan, lijkt op me af te komen, wordt zachter, gaat bij me vandaan.
Dan is daar de glimlach J
HET GELUID blijkt gewoon geluid te zijn, veroorzaakt door een zwerm ganzen, die ik vanonder de rand van de paraplu, kleiner en kleiner zie worden.
Hoe zachter het geluid van de wegvliegende vogels wordt, hoe groter mijn besef.

Geluid is gewoon geluid. Met een begin, een eind. Hard, zacht. Scherp, dof.
Wat ik vind van het geluid, maakt het tot iets moois, iets fijns of iets irritants.

Met dat besef, hoor ik geluid uit de paraplu komen. Een ritmisch geluid. Zacht, krassend, soms aanwezig, soms niet.
Mijn voeten vervolgen hun stiltewandeling. Begeleid door geluiden van ver weg en van dichtbij. Van onder mij en van boven mij.

Met dank aan collega Rianne Schoenmakers, die mij meenam op deze prachtige wandeling.

Wat je nu gelezen hebt, is een stilte-ervaring.
Wil jij jouw stilte-ervaring beleven?

Dit blog is geschreven door Annemieke van Duinhoven