Fantasie

Fantasie

Bij dit woordje moet ik altijd denken aan een aflevering van Spongebob. Een tekenfilmserie van dat schreeuwerige sponsje in de zee. Er was eens een aflevering dat ging over “fantasie” en daar zat zo’n leuke boodschap in vond ik. Waar kunnen je fantastische gedachten je allemaal naar toe leiden. Ze kunnen je naar mooie dingen leiden, maar ook naar mindere leuke tot zelfs wel heel vervelend. Met de fantasie in je hoofd kan je jezelf in zekere zin bekijken vanaf een afstandje. Deze “fantasie” is leuk in te passen in de mindfulness met kinderen, hoewel het voor volwassenen net zo goed ook van waarde kan zijn. Laat je fantasie maar eens gaan.

Gedachten

Laat je fantasie bijvoorbeeld maar eens gaan over gedachten en emoties. Hoe zou een gedachte er dan uit zien als je er naar zou kijken. Het is natuurlijk een abstracte vraag en je moet er even je best voor doen. In de klassen merk je dat de kinderen wel geprikkeld raken om eens op die manier met gedachten om te gaan. Stel je gedachte bv eens voor als een bus die voorbij komt en jij staat bij de bushalte. Je kunt kijken naar de gedachte en vervolgens de keus maken of je met de gedachte mee wilt gaan of niet. Of misschien kom je er wel achter dat de gedachtenbus een ritje met jou heeft gemaakt.

Emoties  

Zo is het ook leuk om je fantasie te gebruiken bij emoties en wat voor een dier er bij verschillende emoties hoort, zoals bv boosheid, plezier, verdriet en geluk. Vanuit de klassen komen er voorbeelden genoeg en de fantasie slaat werkelijk op hol. Het is een manier om naar je emotie(dier) te kijken in plaats van helemaal in de emotie op te gaan. Een mooi voorbeeldje uit de praktijk is van een jongetje die ik begeleid en ontzettend boos kan worden. Hij werd letterlijk zijn boosheid en zijn omgeving moest het dan ontgelden. Op de vraag hoe zijn boosheid er uit zag als je dit met een dier zou vergelijken keek hij me aan en zei zonder aarzeling “een olifant in pure razernij”. Vervolgens moest hij er ook lachen, omdat hij voor de eerste keer op deze manier naar zijn boosheid keek. Hij werd letterlijk de olifant en kon in de loop van de tijd de olifant aan voelen komen en voor zichzelf meer en meer gaan beslissen hoever hij de olifant liet gaan.

Het is leuk om hier met kinderen en eigenlijk ook met volwassenen op spelenderwijze mee om te gaan en bij deze wil ik dan ook “Spongebob” graag bedanken voor de inspiratie.

Erik van den Bos