En dan lig je plat… het zou mij toch niet gebeuren?
En toch is het zover. Ik lig ongemakkelijk op het bed op een lichte herfstdag. Ik ben gestrand door rugpijn. Rugpijn en uitstraling die ik dagelijks behandel en coach bij andere mensen, met succes. Maar ik? Rugpijn? Nee… Ik ken toch alle tips & tricks om niet daardoor geveld te worden. En mocht het ooit zo ver komen, weet ik precies wat te doen. Dácht ik. Tot ik er last van kreeg, geen kant op kon, niets daartegen kon doen en niets van alle trics hielp. Daar sta je dan te kijken.
Leren vallen
Wel eens gehad? Rugpijn misschien ook wel, maar het gevoel dat je op het gebied waar je deskundig in bent, niet zomaar op je neus kunt vallen? En dan toch machteloos toekijken hoe het zonder dat je daar enige invloed op hebt, gewoon gebeurt? Afgelopen paar maanden zijn een leerschool geweest, zonder diploma. Leren om te vallen – zelfs daar zijn cursussen voor. Maar voor omgaan met tijdelijk ongemak niet, dat valt onder het kopje ‘that’s life, deal with it’. En hoewel ik de theorie van het proces van (tijdelijk) beperkt of ziek zijn en alle gedragsfases daarvan goed ken, én daarin mensen dagelijks coach, valt het me simpel gezegd tegen.
We willen niet geholpen worden
In goedbedoelde belangstelling staan van mensen om me heen is iets waar je me geen plezier mee doet (herken je dat?). Ik denk regelmatig; “laat mij maar, dit los ik zelf wel op, komt wel goed.” lees meer>>>
Ben je benieuwd of mindfulness ook iets voor jou is? Kijk bij de mindfulness activiteiten en trainingen.