Tja, dit is wel een hele oude en bekende levensles.
Er zouden veel burnouts voorkomen kunnen worden als we realiseren hoe vaak ‘de boog’ wel gespannen is.
En nu ondervind ik het aan de lijve.
Naast dat ik uren… en uren….. en uren….. aan één stuk kan werken en ik de spanning in mijn lichaam op voel bouwen, merk ik het nu ook tijdens de boogschietlessen.
Ik laat die pees gewoon maar niet los.
Ik sta niet goed, ik moet daar aan denken en hier aan denken, ik probeer te richten op het doel en ondertussen houd ik die boog gespannen…… (en dat is best zwaar….)
En als ik hem dan los wil laten dan laat ik hem nog niet los omdat ik denk dat het nog niet goed genoeg is. Jippie. Lekker bezig…
Heel herkenbaar in het dagelijks leven.
Loslaten, het is niet erg als je mis schiet….
Ik denk dat ik daarom eergisteren ook een filmpje heb kunnen lanceren op linkedin en facebook én de MBHL training (Mindful Positief Gezond) het World Wide Web in heb geslingerd.
https://www.mbhl.nl/mindfulnessbasedhealthyliving2
Loslaten, en kijken welke richting het uit gaat.
Na de juiste voorbereiding uiteraard…. maar dat is weer een andere les.
Herken jij ook bij jou dat de boog meer gespannen staat dan nodig is.
De boog van gedachten, de boog van het lichaam, het doen…..?
Fijne dag toegewenst,
Marijke
Niet geschoten is altijd mis.
De enige pijl die altijd op doel komt, is die van Amor. Die schiet meestal raak.