Het paard galoppeert snel en het lijkt alsof de man op het paard op weg is naar een belangrijke bestemming. Een andere man, langs de kant van de weg roept: ‘waar ga je heen?’De eerste man antwoordt: ‘ik weet het niet! Dat moet je aan het paard vragen.’
Eigenlijk is dit ook ons verhaal. We rijden op een paard, zonder te weten waarheen en we kunnen niet stoppen. Het paard is onze gewoonte energie die ons voortsleept, we zijn machteloos.
Wij zijn altijd aan het rennen en dat is een gewoonte geworden.
De kunst van het stoppen zit ‘m in oplettendheid. Met aandacht lopen, met aandacht lezen, met aandacht autorijden, met aandacht luisteren, met aandacht eten, met aandacht douchen met aandacht ademen.
~Thich Nhat Hanh~
Heerlijk! Juist nu ik bijna in de “ren me rot modus raak en waarvoor?” lees ik deze mindfuloverdenking. Even weer met beide benen op de grond ( en op de bank)??
en hoe stop je met ’te veel’ aandacht ‘leven? de goede middenweg vinden is héél moeilijk vind ik..