In relaties willen we vaak dingen DOEN: iets geven (want ik weet wat jij nodig hebt) of iets ontvangen (wanneer krijg ik dat bedankje?). Herken je dit?
Stel je eens voor dat je niets doet en ‘slechts’ liefdevol en belangstellend aanwezig bent. De rimpelloze vijver waarin de ander zich kan spiegelen? Zodat jij en de ander kunnen zijn wie je werkelijk bent. Hoe zou dat ZIJN?
Ik maakte dit al mee en het is fenomenaal krachtgevend om zo te mogen ZIJN en laten zijn, heerlijk!
Dankjewel voor de herinnering <3