Gisteren kwam het nog ter sprake bij een compassietraining.
Hoe vaak pijnigen we onszelf door bezig te zijn met een pijnlijk verleden.
Is het ook mogelijk om compassie te voelen voor de pijn en met compassie een volgende stap te zetten?
Hoe ga jij om met je littekens?
Met vallen en opstaan. De ene dag al wat beter dan de andere…
Om zoveel mogelijk fijne, positieve mensen om je heen te hebben, en proberen iets vervelends uit je verleden een plek te geven.
Door je niet te laten leiden en lijden door je gedachten over je verleden. Negatoeve gedachten dienen je niet. Bedank je gedachten voor de gedachte en zeg t hardop: bedankt voor deze gedachte, maar ik doe er niks mee en ga dan wat leuks doen. Klinkt simpel, maar werkt soms t best voor mij.