Het weer is zoals het is. Hoe reageer jij op de kou?
Ik moest denken aan één van de oefeningen tijdens de Mindfulness cursus: steeds meer inzoomen op een kleiner stukje. Als je buiten bent, in de wind, hoe voelt jouw rechterwang? Hoe voelt het plekje direct naast je neus op je rechterwang? Hoe voelt die ene centimeter, halve centimeter, een millimeter, naast je neus op je rechterwang? En die millimeter ernaast?
Merk vervolgens de gedachten op, de emoties, de fysieke sensaties.
Ik wens je een mooie dag toe!
De kou is geen obstakel. De kou is jouw vriend 🙂
Vandaag help ik mijn lichaam te wennen aan de kou en kies ik voor thee met gember en honing.
Vergeet vandaag niet om jezelf quality-time te schenken. Niet als compensatie van de kou, maar
puur als onvoorwaardelijk cadeautje aan jouzelf. Want kou? Kou is niet vervelend.
De kou brengt je ademen, voelen, leven. En er zijn altijd nog de sjaal, de handschoenen en de warme sokken.
Wat is jouw recept om je over en met de kou goed te voelen? Kun je ook hier op inzoomen?
Wat gebeurt er in jouw (emotionele) waarneming, gedachten en eventuele weerstand tegen de kou als je
in het voelen van jouw gezicht hier afwisselend in en dan weer uitzoomt? Merk je een verandering op
als je de horizon van het voelen van jouw gezicht breder maakt? Je kunt ook altijd nog je aandacht verleggen
naar het ervaren van de kou in en op een ander lichaamsdeel. Kou is zoals het is. Met hogere en lagere temperaturen.
Wat is jouw recept om je over en met de kou goed te voelen? Ik wens je een heerlijke dag samen met de kou.
En de kou niet een obstakel of onwelkom is, maar jouw vriend 🙂 Luister maar naar het liedje ‘A hazy shade of winter’
van Simon en Garfunkel, dan maakt je hart vermoedelijk vanzelf een blij warm sprongetje en maak je een vreugdedansje.
Met de kou. Over de kou. In de kou 🙂 Vergeet niet naar buiten te gaan vandaag 🙂
Door de kou een verstilling in de lucht. Het leven staat even stil als in een zucht. Het bereid zich voor om straks weer kleur te schieten als nooit te voor. Ieder seizoen omarm ik met heel mijn hart, omdat ik steeds weer het wonder zag.
Van geboren worden, ouder worden en gaan slapen om in de Lente weer opnieuw te ontwaken. Zodat mijn hart steeds weer opnieuw een sprongetje kan maken.