Ik ben een verhalenverteller. Mijn kleindochter vindt dat fijn.
Ook ik kan ervan genieten als ik weer eens voor haar slapen gaan begin met ”Er was eens….”. Het liefst een verhaal vol fantasie en dingen die in het echt niet kunnen gebeuren. Dat is de positieve kant ervan. De negatieve kant is dat ik ook mezelf verhalen vertel, de hele dag door. Het is altijd druk in mijn hoofd. Ook hier gaat het om verhalen die niet waar zijn: bij alles wat ik doe is er op de achtergrond een stemmetje dat zegt dat ik iets niet goed doe. Hoe ik dat weet? Door in de stilte te zijn, via meditatie of stilteretraite. Dat is voor mij het moment om daadwerkelijk te horen wat die stem tegen mij zegt. Ook dan kan ik goed waarnemen welk effect die stem op mijn lichaam heeft: ik voel mijn spieren kort aanspannen. Mede dankzij Mindfulness weet ik nu ook dat wat die stem zegt, niet waar is. Juist in de stilte kan ik dat goed voelen. Het is een oude gedachte die als vanuit gewoonte regelmatig nog naar voren komt. Na jaren worstelen kan ik nu de stem aanvaarden zonder de gedachte te geloven. Sterker nog: ik gebruik dat moment om mezelf complimentjes te geven. Voor een gezonde balans!
Vandaag is het Blije-Voeten-Dag
Beminnelijk
Het moment was onverbiddelijk.
En ik herkende het onmiddellijk.
Dankzij mindfulness zijn wij onoverwinnelijk.
Goedemorgen (verhalen vertellende) ontdekkingsreizigers 🙂
Uit je hoofd in je lichaam stappen, een (mijn) Voel-oefening:
Wat voel je als je je theeglas/koffiebeker oppakt?
Voel je dan het theeglas/koffiebeker, of voel je je eigen huid?
En als ikzelf net wakker word ervaar ikzelf kort ook weleens deze:
Wat voel ik in de topjes van mijn tenen? En ben ik mij mede gewaar
hoe de topjes van mijn tenen vrij naar boven wijzen. De ruimte in.
En hier de lichtheid opmerk en ervaar. En de luchtstroom langs
de topjes van mijn tenen ervaar 🙂
(Her) ken je dat gevoel? Dat je zo dankbaar en blij met je voeten bent?
Zo blij van je voeten wordt? Zo blij door je voeten wordt?
En er vanzelf dan een glimlach om je mond verschijnt?
Terzijde: Leuk sprookje van Hans Christian Andersen: ‘Het vliermoedertje.’
‘Er was eens een kleine jongen die verkouden was, hij had natte voeten gehad,
en niemand wist hoe hij daar aan kwam, want het was heel droog weer.’
Je leest in dit sprookje over ‘Verleden en Toekomst, in het huidige moment’
Om maar te zeggen: mindfulness is overal 🙂 Ook in (het voorlezen van) sprookjes en verhalen
Ook in jouw eigen verhalen 🙂 En de stilte? Die is er altijd 🙂 Overal 🙂 Onder alle/al onze verhalen 🙂
Korte yoga oefening: de berghouding 🙂