Ik dacht dat ik me na al die jaren mindfulnessbeoefening best goed bewust was van mijn patronen. Nou, niks is minder waar! Ik vond het apart om te ontdekken. Ik dacht namelijk dat ik toch wel een klein beetje geoefend was in het niet oordelen, niet streven, accepteren, loslaten. En toch ‘betrapte’ ik me er onlangs op dat ik mezelf een hele tijd voor de gek heb gehouden. Ik was onbewust bezig om iemand die mij heel dierbaar is in een -door mij gewenste- richting te sturen. Hoe ik erachter kwam? De persoon in kwestie attendeerde me erop dat het überhaupt niet zijn wens was maar dat ie gewenst gedrag liet zien. Toen ik daar over nadacht begreep ik dat het om projectie gedrag ging, in plaats van het beste te wensen voor deze dierbare.
Het bleek uiteindelijk geen leerpunt voor de ander maar helemaal voor mijzelf. Dankzij mijn beoefening was ik gelukkig wel in staat om te stoppen en ‘mijn probleem’ vanuit een breder perspectief te bekijken. En dat heeft mij nieuwe inzichten gebracht!
‘Als je me echt respecteert en wil dat ik gelukkig ben, laat dan de liefde me niet veranderen, maar houd van me zoals ik ben.’
Leven in volle open aandacht: Wie wil jij vandaag (niet) veranderen?