Vaak heb ik het met vriendinnen over verdriet en teleurstellingen. We hebben verwachtingen en verlangens en als daar niet aan voldaan wordt, voelen we van alles wat we eigenlijk liever niet voelen. Verdriet, boosheid, frustratie enz. Soms word je zelfs zo voorzichtig, dat je je niet meer open wil stellen voor de liefde, om maar niet gekwetst te kunnen worden. Toch is het voelen van deze emoties essentieel in het leven. Zonder verdriet, geen vreugde, zonder boosheid, geen liefde, zonder frustratie, geen euforie. Dus, tja, voelen is belangrijk en vaak ook heel erg fijn! Maar niet altijd even leuk. Gelukkig hebben we dan elkaar om lekker even ons hart te luchten, of uit te huilen?